REXURDIMENTO DO SOCIALISMO 2

Quizaís hoxe a Constitución, logo de 35 anos de vixencia, amosa insuficiencias e deseños superados polo desarrollo da sociedade: Deputacións e Senado entre eles. Quizais a nivelación de competencias entre Comunidades Autónomas non esté dando resposta ás necesidades diferenciais dalguns territorios e sexa chegado o momento de revisala,. Importa suliñar as condicións que fixeron posible aquel pacto e que seguen sendo necesarias: a inclusión más ampla posible e polo tanto a vontade de pacto comúnmente compartida.

O desenvolvemento local, postergado en favor do marco constitucional e autonómico, tivo unha evolución máis pragmática, cun corpus legal básico e tardío, pero cun dinamismo que permitiu o cambio drástico de pobos e cidades, en equipamentos, en servizos, en calidade de vida. Que se teña feito nun marco financieiro nunca resolto é un mérito evidente. Hoxe, cando a dereita conservadora propon a eliminación masiva de concellos e de representantes electos, debemos poñer en valor que cada catro anos milleiros de persoas asuman a representación dos intereses cidadáns sen contrapartida salarial ou económica na inmensa maioría deles. É un exercicio democrático de participación de grande valor que cuestiona moitos alegatos superficiais sobre a crise do compromiso democrático.

O Partido Socialista deixou unha fonda pegada en todo ese proceso. No texto constitucional, cun amplo desarrollo dos dereitos e liberdades entre outros asuntos, e no desarrollo das leis orgánicas derivadas. Pero tamén foi decisiva a aportación socialista nos Estatutos de Autonomía, entre eles o de Galicia, e no desarrollo local.

Hoxe o PSOE é unha referencia política para millóns de persoas en todo momento. Tamén é unha referencia para todolos sectores de opinión, profesionais e creadores, para as empresas e para os sindicatos, para os inmigrantes, para os países da nosa contorna. Nas peores circunstancias electorais o Partido segue sendo o facho que propon solucións ás arelas das persoas progresistas e das persoas necesitadas don apoio dos poderes públicos, dos que cren na igualdade e acreditan na extensión dos dereitos. Ese apoio, esa esperanza, ás veces é crítico, do xeito que pode selo na democracia, retirando o apoio electoral, pero non é irreversible.

Dende 2008 España atravesa unha crise económica moi fonda, sen precedentes inmediatos, común a moitos países europeos. Unha crise derivada das políticas desreguladoras da actividade financieira impulsadas polos gobernos conservadores de Estados Unidos e Reino Unido, e que agora nos alcanza. Unha crise que ten derivado en crise política, provocando a perda do Goberno, e cada vez máis nunha crise social.

Esa crise política está afectando ó Partido Socialista. Erros de apreciación no último Goberno de España, provocaron unha reacción tardía que nos enemistou co electorado, malia outros logros en políticas sociais. Así encadeamos unha sucesión de derrotas electorais, nas eleccións xerais, autonómicas e municipais.

Un ciclo de derrotas non é o fracaso dun modelo político. Pero si unha obriga de cambio, de revisión das  propostas e da acción política no contexto das sociedades española e galega, ás que nos debemos e ás que estamos obrigados a propoñer obxetivos e solucións.