REXURDIMENTO DO SOCIALISMO 1

Os resultados das recentes eleccións autonómicas abocan ó PSdeG-PSOE a debatir unha nova liña de acción política e programática e como consecuencia a elexir unha nova dirección da organización. Un proceso semellante acaba de ser iniciado polo PSOE federal.

Só dende o progresivo achegamento de posicións políticas sobre estratexia, programa e organización, poderase acadar un amplo consenso posterior sobre as persoas idóneas para dirixir a organización no difícil momento actual. Evitar ese debate político non facilitará unha explicación coherente sobre o que nos separa da confianza electoral maioritaria, primeiro diante ós cidadáns e logo internamente .

O Partido dos Socialistas de Galicia, non precisa máis calificativos. Tanto como organización territorial do PSOE canto como organización galega que só actua sobre os problemas deste país, outros poderár igualar pero non superar o compromiso socialista para abordalos. Defendendo un programa reformista nas institucións de autogoberno e tamén nas institucións locais. Existen outros grupos políticos que se identifican coa esquerda ou co nacionalismo. O espacio socialista é distinto: unha organización socialdemócrata galega, unida federalmente ó PSOE e que quere representar a ós cidadáns que se autodefinen como de centro esquerda, segmento maioritario en tódalas enquisas sociolóxicas.

DE ONDE VIMOS

O Partido Socialista moderno foi refundado entre os anos 1974, congreso de Suresnes e 1979, cando se abandona o marxismo como referencia ideolóxica e política. Entre ambas datas, o Partido pasa de ser unha forza clandestina e testemuñal a representar democráticamente a millóns de persoas, acadando unha notable representación nas Cortes Constituintes e nos Concellos. Como consecuencia deixa a sua pegada no texto constitucional e no seu desarrollo, así como no deseño, creación e consolidación das Comunidades Autónomas. Tamén na transformación dos Concellos en institucións de servizos de proximidade e deseño do espazo de convivencia.

Compre lembrar esas datas. O impulso dunha organización que foi refundada nun momento histórico de transformación da sociedade española e das suas institucións, permite acadar logros impensables naquel 1974: liberdades civís, institucións democráticas, amnistía política, Constitución, Estado das Autonomías. O apoio masivo que o PSOE recibe nas eleccións xerais de 1982, vai facilitar a rápida construcción dos principais sistemas do Estado de Benestar: ensino e sanidade, servizos sociais. Un logro ainda máis sorprendente no contexto dunha grave crise económica cun difícil proceso de reconversión industrial.

Paralelamente se crea o Estado das autonomías, con vacilacións, mediante pactos. Nun primeiro momento a Constitución deseña un duplo sistema de Autonomías históricas e Autonomías novas, coa única diferencia para as primeiras de ter iniciado o proceso na Segunda República, pero co valor engadido de ter unha vía máis rápida de constitución. Non existía un deseño previo do carácter das demáis Autonomías, nin do seu número e límites territoriais. O actual deseño, no que participaron inicialmente as Deputacións Provinciais, é só un punto de chegada. Nin existía unha visión clara sobre os teitos competenciais, durante moito tempo ben diferentes e hoxe moito máis nivelados.

O marco constitucional foi quen de permitir esos avances, ás veces contradictorios pero finalmente exitosos, con diferentes gobernos no Estado, centristas, populares e socialistas, pero ainda máis plurais nas novas Comunidades Autónomas, favorecendo a ampliación do espectro político a máis formacións e polo tanto extendendo o pluralismo na representación, concordante coa heteroxeneidade do electorado.