RETROCESO HISTÓRICO

Hai nada menos que 40 anos, Francia, aprobaba o dereito da muller a abortar cunha lei de prazos, impulsada por un goberno da dereita e por unha ministra excepcional, Simone Veil. A lei tivo o pleno apoio da esquerda. Esa lei dura ata hoxe. O pasado mes un goberno socialista propuxo eliminar a mención a estados de angustia ou desamparo considerada inasumible na sociedade actual, e un sector importante da dereita francesa votou coa esquerda. Un exemplo  dos dereitos das mulleres como política de Estado por riba das diferencias partidarias.

O primeiro goberno socialista de España, regulou o aborto no ano 1985, cunha lei de supostos. A dereita (Alianza Popular) votou en contra, acudindo ó Tribunal Constitucional para suspendela. Posteriormente unha reforma do Código Penal, tamen tivo a oposición popular. Malia todo, durante 25 anos, esa lei permitiu legalizar unha necesidade, ao prezo dunha inseguranza xurídica  utilizada para encausar a moitos médicos e mulleres. Era necesario aprobar unha lei de prazos, semellante ás de Europa. Fíxose no 2010, co Partido Popular novamente en contra, e outra vez foi recurrida.

Fronte á máxima liberdade en Francia e na meirande parte dos países europeos, agora se  propón unha drástica limitación, con condicións disuasorias e mesmo vexatorias, que levarán a moitas mulleres á clandestinidade , a condicións humillantes en mans de persoas sen escrúpulos. Outra vez  veremos mulleres desangradas por prácticas abominables.

É unha  proposta  cínica e farisaica. Para ás persoas acomodadas, Francia ou Portugal. Para as demáis, un castigo en forma de inferno burocrático. Volvemos o nacionalcatolicismo máis rancio e opresivo. España con Malta, Polonia e Irlanda, serán os únicos paises onde os gobernos dependen do púlpito.

Feijoo e os seus, minten. Non queren volver á lei de 1985, que nunca apoiaron e que está superada. Queren obstaculizar o dereito da muller á libre elección, con supostos, condicións, trámites. Queren obligalas a confesar motivos, como si estiveran delinquindo. E queren ter o poder de decir non ás necesidades das persoas. A eso se che llama dependencia. Minten tamén  cando falan das mulleres de 16 ou 17 anos que hoxe están obrigadas a informar os seus pais ou titores, agás cando se poida derivar maltrato, violencia ou desamparo. Queren mulleres dependentes da vontade de terceiros, sexan médicos ou psiquiatras, como si foran enfermas mentais ou persoas disminuidas. 

A maternidade é asunto exclusivo da muller, calquera inxerencia é inaceptable.