DEBATE DO ESTADO DA AUTONOMÍA-III

XUNTA INEFICIENTE

O seu goberno funciona pouco e mal. Vostedes clamaban contra a débeda que herdaron. Eran 4000 m€,  e a incrementáron un 250%,  ata dez mil millons. Máis 1.500 m€  do hospital de Vigo. A execución orzamentaria no pasado ano foi das peores de España, cinco puntos menos da media. Simplemente igualando esa media o PIB galego igualaría á media española. Non o fixeron e tivemos o peor dato de crecemento.

Levamos seis anos con  investimento mínimo. Paralizaron  todo tipo de proxectos en estradas. Unha lista interminable, en todos os puntos cardinais.  Resúmese nun dato, baixaron un 93% en licitación. Esqueceron, unha vez publicitado, o Plan Move, no que prometeron investimentos e miles de empregos, como no concurso eólico. Respaldan a ralentización do AVE, que atrasa investimentos e segue con tramos indefinidos. Non avanzaron nos accesos ferroviarios aos portos de interese xeral. Os aeroportos seguen coa descoordinación habitual.

MOBILIDADE ABANDOADA

Logo de seis anos debería de explicar  por que temos os carburantes máis caros que no resto de España, consecuencia en parte do recargo da Xunta. Ou por que as tarifas da  autopista  son das máis caras de España, para transportistas e para viaxeiros. Para iso prorrogaron a privatización ata 2048?

Non están por mellorar as condicións de vida e de traballo das persoas.  Suprimiron rutas e frecuencias no transporte público, adiaron indefinidamente o metro lixeiro das cidades, paralizaron a intermodalidade.  Non  integraron liñas de transporte urbano e interurbano en ningunha área metropolitana, nin crearon estacións intermodais.

NIN URBANISMO NIN VIVENDA

Fixeron unha lei de estradas e ao ano seguinte cambiárona por completo. Aprobaron as  Directrices de Ordenación do Territorio e tres anos despois non aprobaron ningún dos plans previstos, que nin están redactados.  Propoñen  unha Lei do Solo, totalmente insuficiente e que non arregla a situación dos milleiros de persoas que viven nos núcleos costeiros tradicionais. O goberno Rajoy legalizou once áreas na costa española, mesmo algunhas dubidosamente históricas, pero esqueceron todas as galegas. Vostede calou e aceptouno.

É difícil pensar que vostedes traballan para o interese xeral e non para a suma de intereses particulares. Nestes anos, 12.000 familias foron desafiuzadas  por impagamento do aluguer. Vostedes non iniciaron ningún programa de construción  Nin desenrolaron o Plan Nacional de vivenda. Mesmo abandoaron a rehabilitación do parque existente.

SANIDADE, MÁXIMO MALESTAR

O malestar coa política sanitaria estivo moi  presente neste Parlamento diante da súa indiferencia. Multitude de protestas masivas como non se deron en ningún outro problema. Conflitos  por recorte de dereitos, redución de medios humanos e clínicos, privatizacións. Cando vostedes chegaron había un sistema modélico a escala mundial.  Totalmente sostible financeiramente. Empeñados en abrir portas ao negocio, estano transformando aceleradamente. Hoxe a sanidade é menos pública, menos universal, menos gratuíta. Consecuencia de suprimir máis de 400 m€ anuais e reducir plantillas. De privatizar servizos a grande escala e introducir copagos. Mesmo restrinxiron o acceso a medicamentos imprescindibles para a hepatite ou as vacinas. Anuncian cheques para pañales pero eliminan pediatras.

Triplicaron o custo do hospital de Vigo, unha operación na que só gaña a empresa adxudicataria. Perden os doentes, os vigueses, os profesionais, a Administración. Din que tiveron un problema de comunicación en Vigo.  Equivócase, os cidadáns entendérono perfectamente e por iso se manifestan. En cambio, a medicina privada vive un momento doce. Medra en pólizas e  primas, crean novos servizos. Os cidadáns están asumindo que o sector público xa non cobre as súas necesidades.

Unha política alternativa na sanidade é posible. Recuperando o nivel de recursos económicos e humanos. Rematando coas privatizacións. Respectando os profesionais. Asumindo o financiamento publico dos fármacos hospitalarios.

TRANSPARENCIA INSUFICIENTE

Na loita contra a corrupción  necesitase máis cun cambio lexislativo. Deben cambiar as actitudes. Sobre a transparencia, escribiu Bentham, “canto máis te observo, mellor te comportas”. Aínda estamos agardando documentación ou explicacións de asuntos que afectan ao seu entorno persoal e ao Partido que dirixe. Asuntos que están en sumarios xudiciais cheos de declaracións sorprendentes.

Decía Jefferson que a arte de gobernar reducese á arte de ser honesto. Honestidade é  tamén desvelar os intereses presentes na política sanitaria, por exemplo nos concursos dos hospitais ou das ambulancias. E os intereses das empresas adxudicatarias de obras e concesións coas que logo comparte mesa.

GALICIA MINÚSCULA

Un ano  levan os seus  pedíndolle que se presente de novo. E un ano leva vostede  fuxindo do  compromiso, mentres se postula como sucesor de Rajoy en tertulias e tribunas. Comprendo a súa resistencia. Sabe mellor que ninguén as hipotecas enormes que deixa. O que non é comprensible e que elixira desempeñarse como xefe político antes que como Presidente. En cada problema onde as necesidades do país reclamaban solucións propias, vostede cedeu coma se fose o Delegado do goberno e non o líder dun país.  Na reforma eléctrica, no  leite, na pesca do cerco, na lei de costas, abandonou os seus concidadáns para alinearse co seu grupo político. En ningún deses problemas intentou propoñer solucións, aunar vontades, prever o futuro.

É triste dicilo, pero calquera dos Presidentes anteriores tiña unha idea máis clara do carácter singular da autonomía galega. Non abonda con chamarse nacionalidade histórica, hai que exercer como  tal. Con vostede Galicia está en minúsculas dentro de España, ten un peso irrelevante no Goberno central.

ESPAÑA: SEN VISIÓN GLOBAL

Vostede é dirixente nacional  do  PP. A sua política territorial  é acudir constantemente ao Tribunal Constitucional. O goberno Aznar foi o doble  de veces que o goberno Zapatero. En catro anos, o Goberno Rajoy xa foi máis veces que o anterior goberno en oito anos. É imposible que un Estado complexo e plural funcione nos Tribunais. Entendemos que é dificil entenderse con Gobernos empeñados na ruptura. Pero na medida en que están lexitimados polas urnas só caben solucións políticas baseadas no diálogo, na cooperación e no mutuo interese. Substituílas pola forza da lei exclusivamente, non é o mellor camiño. Lembre a Montesquieu, “unha cousa non é xusta polo feito de ser lei, debe ser lei porque é xusta”.

O rupturismo vén do Goberno catalán, non da sociedade.  Unha comunidade  que representa o 20% do PIB español e o 16 % da poboación merece algo máis que acoso institucional.  Azaña que sabía do que falaba pois viviu sendas proclamacións de independencia de Maciá e de Companys, defendía que  “unha política intelixente pode crear formas satisfactorias de convivencia nacional utilizando a razón creadora que non está reñida coa tradición española”. O PP optan por  rachar pontes de diálogo que tiñan décadas e que agora haberá que reconstruír nun escenario máis polarizado e con maior desconfianza como ven de decir Pedro Sánchez. Coacción e ameazas nunca son solucións. Non abonda con explicar o frío de fóra, hai que facer sentir o calor de dentro.

TEMPO DE CAMBIAR

Vostede leva moito tempo mirando cara atrás. Montaigne escribiu que “podemos lamentar non vivir en tempos mellores pero non podemos fuxir do presente”.  O pasado é territorio da historia, a política faise no presente.

Vostede  fala para os seus e  para a minoría privilexiada da que quere formar parte. Nós non queremos esa sociedade.

Os socialistas defendemos  unha política con prioridades  distintas. Que non deixe a ninguen atrás.

Que acabe coa precariedade e a devaluación salarial, derrogando a reforma laboral

Que  apoie a industria, con máis  financiamento e innovación para competir en valor engadido e non en baixos salarios.

Con máis gasto educativo,  máis becas, mellor Formación Profesional, políticas de emprego máis eficaces e apoiando a reinserción laboral dos mozos.

Que devolva aos cidadáns en forma de servizos públicos e prestacións o que aportan en traballo e impostos.

Cunha reforma fiscal progresiva, sen amnistías.

Galicia necesita outra política. Hoxe quedou demostrado que con vostede nin foi  nin será posible. É irrelevante que quede ou marche. Rematou o seu tempo. É momento de cambiar.