SETE REFLEXIÓNS SOBRE A ELECCIÓN DE ALCALDES

1. NON EXISTEN PROBLEMAS DE GOBERNABILIDADE NOS CONCELLOS

A Constitución, no artigo 140 sinala: “Os Alcaldes serán elexidos polos Concelleiros ou polos veciños”. Dende 1979 a lei electoral optou pola elección a medio dos Concelleiros. Na actualidade o grupo maioritario conta cun plus de representación a través da lei D´Hondt, que se aplica na distribución de Concelleiros. Obviamente, cando unha lista ten a maioría absoluta de votos, tamén conta coa maioría absoluta da Corporación. Caso contrario opera o principio de maioría política na Corporación, mediante os pactos entre Grupos políticos, igual que nos Gobernos estatal e autonómicos.

A nova proposta do PP, da que non se coñece o texto, apunta a primar coa Alcaldía ó grupo que acada o 40%, que tería enfronte ó 60% do electorado. Nin se propon unha segunda volta, como existe en Francia, nin unha elección directa do Alcalde, posibilidade existente na Constitución.

O único caso de desgoberno en Galicia, ten acontecido no Concello de Santiago, gobernado con maioría absoluta polo PP. Tres Alcaldes en tres anos, agora ostenta a Alcaldía quen figuraba no derradeiro posto da candidatura e gobernan con persoas non electas (sete Concelleiros non electos dun total de trece) que foron designados polo seu partido e non polos electores.

2. NON EXISTE UNHA DEMANDA SOCIAL, NIN GRANDE NIN CATIVA

Nin nas enquisas do CIS nin noutras fontes sociolóxicas. Os Concellos non son percibidos como problema e teñen unha aceptable valoración.

3. NON HAI CONSENSO POLÍTICO, NIN EXISTE DIÁLOGO

As reformas da lei electoral durante a democracia, foron consensuadas. Por primeira vez o Goberno de España manifesta o seu obxectivo de rachar co consenso nunha norma que forma parte do bloque constitucional. Abrese un precedente que terá consecuencias negativas no funcionamento democrático das institucións, sesgando as normas en función dos intereses partidistas do Goberno de turno. Igual que o PP tenta facer coa lei electoral galega.

4. NON RESOLVE PROBLEMAS PERO CREA CONFLITOS

Os Alcaldes terán minoría social e polo tanto falta de lexitimidade para adoptar decisións. A conflictividade social e política será maior e a autoridade moral dos Alcaldes, menor. As institucións sufrirán desgaste e descrédito. A función moderadora dos poderes públicos será sustituida polo oportunismo partidista.

5. PERSIGUE ESPÚREAMENTE O QUE NON CONSIGUE DEMOCRÁTICAMENTE

Coa reforma o Goberno parece renunciar a dous obxectivos. Dunha banda á consecución da maioría absoluta de votos. Doutra, á capacidade de acadar pactos de gobernación, coas vantaxes que teñen para conformar políticas de maior respaldo social. Os gobernos de coalición son habituais nas sociedades democráticas.

O PP goberna en maís de cen Concellos españois onde non é a lista máis votada. En Extremadura goberna en coalición con IU.

6. O GOBERNO ESTÁ DEBILITANDO ÓS CONCELLOS 
   A recente Lei de racionalización da Administración Local expropia competencias sociais dos en beneficio das Deputacións Provinciais, que carecen de capacidade para xestionalas e polo tanto tenderán á privatización. Ademáis adiase o cumprimento do Pacto Local.
   Feijoo e a Xunta de Galicia, veñen defendendo a fusión de Concellos pero sen intención real de abordar os problemas de financiamento e xestión, como se comproba no caso de Oza-Cesuras, imposto de costas ós veciños e baseado en información sesgada.A defensa das Deputacións Provinciais, difícilmente sostibles no Estado autonómico, non vai acompañada, nas que gobernan, de experiencias de xestión innovadoras, nin na prestación de servizos, nin na eficacia.

7. LONXE DE REXENERACIÓN DEMOCRÁTICA ESTAMOS NUNHA INVOLUCIÓN INSTITUCIONAL

En Galicia, como en Castela-Mancha, o PP modifica os Parlamentos autonómicos para garantirse a maioría e reducir o pluralismo. En Galicia as institucións pretendidamente autónomas, están reducidas a órganos do PP. A nova lei da TVG, pactada hai tres anos, está bloqueada. O Consello de Contas, dirixido por recoñecidos dirixentes populares, o Valedor do Pobo, en funcións dende hai dous anos.

Igual que no ámbito estatal acontece coa Comisión Nacional do Mercado de Valores, ou a Comisión dos Mercados e da Competencia, onde calquera atisbo de independencia foi cercenado.

O PP non cree no afortalamento da sociedade civil, nin na necesidade de órganos reguladores independentes, nin na extensión da participación social. Só no control e na ocupación de todo o espazo público.