Hai poucas datas, un dos principais medios de
comunicación do país adicaba unha extensa reportaxe á situación
económica, coa colaboración de destacados expertos. Cun título
elocuente: “Alerta de tormenta perfecta na economía galega”. Os principais factores para esa dura afirmación eran: a
evidente ralentización do PIB, a desindustrialización con caídas
importantes na actividade industrial pero tamén na construcción,
hostelería e nos servizos. O mínimo crédito dispoñible. A
formación bruta de capital en cifras negativas dende hai sete anos.
Sen investimento público. Cun 90% de contratos temporais e niveis
salariais que non deixan de caer. Cun sector público recortado, e un
índice de envellecemento galopante. So o comercio exterior ofrece
datos relativamente positivos.
Na presentación do orzamento, a Xunta define seis
áreas estratéxicas: economía do coñecemento, mellora da
empregabilidade, benestar social, infraestruturas, competitividade
empresarial e sostenibilidade ambiental. Máis as cifras desminten
esas prioridades. Así, a promoción do emprego acumula caídas en
seis anos do 54%. A vivenda e infraestruturas, do 80% e 56%
respectivamente e o medio ambiente do 70%. Si atendemos ó
desenvolvemento empresarial, estamos na metade de onde estabamos hai
seis anos, igual que en investimento público ou transferencias de
capital. Canto ós grandes servizos públicos, a sanidade rexistra
unha caída do 10% do gasto público e a educación do 15%.
Os orzamentos son menores que no ano anterior en casi
500 m€. En euros constantes recortaron nestes anos 1815 m€ anuais.
Un 22% do gasto social. De cada dez euros que o propio primeiro
goberno Feijoo dedicaba a gasto social, mais de dous foron podados,
desapareceron.
Algo
que contrasta co aumento espectacular dos gastos
financeiros, consecuencia do incesante aumento do endebedamento da
Xunta de Galicia e que continuará no 2015 ata o 18% do PIB. Para
rebaixar o déficit en 168 m€, incrementarase a débeda en 450 m€. A ese elevadísimo endebedamento, que lastra gravemente
a capacidade de recuperación no futuro, debemos engadir os 3.000
mm€ de pago por concesións público–privadas e alomenos 500
millóns de euros de endebedamento a longo prazo das empresas
autonómicas como a Sociedade de Investimentos, as Xestures ou
Sogama.
PRESENTAN UN CADRO MACROECONÓMICO
DIFICILMENTE CREÍBLE
Anuncian que o PIB medrará un 2%, o dobre que países
como Alemaña. É unha estimación superior nun 20 % ás
previsións da Comisión Europea para España. Os datos do INE, son bastante máis negativos e nos
colocan peor ca media estatal e nos últimos lugares das CCAA. En
gasto dos fogares, en exportacións, en postos de traballo, en
formación bruta de capital.
A resposta da Xunta: menos do 2% para programas de loita contra o
desemprego. Con 120.000 parados máis que no 2009, reduciron
o orzamento a menos da metade. No recente debate do Estado da Autonomía, este Grupo
propuxo adicar 400 m€ en dous anos para unha Axenda urxente de
emprego, co obxectivo de acadar 50000 postos de traballo en dous
anos. Foi rexeitada.
Recentemente coñecemos escándalos
derivados do mal uso dos fondos de formación. Trátase dunha
actividade imprescindible, pero probablemente necesitada dunha
revisión a fondo da sua organización e control, tamén dos
contidos e resultados. Hai datos preocupantes sobre a eficacia. Así,
mentras nos países comunitarios de referencia a baixa cualificación
dos traballadores afecta ó 15%, no noso país se multiplica por
tres, concretamente ata o 42% da poboación activa e o 54% dos
parados. Con esos datos, reducir o gasto educativo ou renunciar a
unha política de formación máis eficaz, é un erro estratéxico da
política económica
RENUNCIA A NOVOS RECURSOS
Cando necesitariamos maior financiamento,
negaronse a renovar o sistema de financiamento autonómico. Por
motivos puramente electorais. De xeito que ata 2017 perderemos a
oportunidade de recursos suplementarios. Tamén renuncian a incrementar
ingresos aumentando os tipos impositivos para os que teñen maiores
ingresos ou para os grandes patrimonios; ou mediante o aumento dos
impostos medio –ambientais; ou gravando as grandes superficies
comerciais ou ás entidades bancarias. Non falamos de cifras menores. No último ano o
patrimonio dos 7000 galegos máis ricos incrementouse nun 9%, é
decir, en 4.800 millóns de euros adicionais.
NON ABORDAN A LOITA CONTRA DA POBREZA
A pobreza é hoxe habitual na nosa sociedade. Con
numerosas familias en situacións precarias ou de exclusión. Os
orzamentos propoñen incrementos menores nalgunhas partidas. Debemos
lembrar que hai máis de 30000 fogares sen ingresos. No pasado debate
do Estado da Autonomía, propuxemos incrementar as axudas sociais
para garantir unha renda a todalas familias sen ingresos. A maioría
da Cámara foi insensible.
PARALISAN OS GASTOS PRODUTIVOS E DE
FOMENTO DO CRECEMENTO.
Os gastos dirixidos a investimentos de capital, volven a
decrecer para o 2015, sendo os menores de todo o século actual,
inferiores á metade incluso dos últimos anos do goberno Fraga onde
o propio Sr.Feijoo facía o contrario do que fai hoxe. As cifras que se propoñen sendo menores, son ademáis
enganosas. Así figuran elevadas partidas para investimentos no
funcionamento da propia administración ou en gastos inmateriais de
dubidoso interese como publicidade.
OS ORZAMENTOS DAS DISTINTAS CONSELLERIAS REVELAN
CONTINUISMO EN POLITICAS FRACASADAS
Seguen carecendo de obxectivos concretos de crecemento e
de emprego. Os programas de gasto son totalmente continuistas de
anos anteriores. Tamén revelan o estilo do goberno. Dende a
Presidencia da Xunta, máis opaca que nunca ata a falsedade
manifesta da reducción de organismos públicos, sobre a que o
Consello de Contas ten sido bastante claro nestes días, reducindo o
seu efecto orzamentario a un irrelevante 1%. Mesmo nos organismos nos
que teñen un interese especialisimo, como na CRTVG, portavoz
partidario antes que medio de comunicación, o fracaso reflictese na
audiencia, que está por debaixo do 10%, cuestionando o futuro do
ente.
Canto ás Consellerías investidoras, a de Medio
Ambiente caracterizase pola pasividade. Eliminada a política de
vivenda, fracasado o programa de realoxo para familias desafiuzadas,
paralisado o plan de rehabilitación e calidade da vivenda. E ademáis
cunha política enganosa. Así mantense intacto o canon imposto ós
concellos adheridos a Sogama, sen que se reseñe a minoración
publicitada. Sen esquecer a nula eficacia do plan de venta de solo
industrial, en parte pola valoración estrambótica do solo
existente. Mentras, se paralisa a Plisan de Vigo invitando ás
empresas galegas a instalarse en Portugal. O peso desa Consellería
no investimento público tense reducido constantemente nos últimos
anos.
Tamén pode suliñarse a contradicción entre a
industria 4.0, defendida polo titular de Industria, e a reducción
do gasto en I+D, que tense desplomado ata o 0 ´87 do PIB, na
dirección contraria ás economías avanzadas. O programa de
desenvolvemento empresarial, o IGAPE, novamente reducese nun 10%,
confirmando que estamos diante dunha política virtual sobre a
empresa. Ese discurso grandilocuente da empresa 4.0 traducese nos
orzamentos da conselleria nun pírrico incremento do 0´05%.
Canto ós sectores primarios, un ano máis os orzamentos
reflicten a carencia de plans estratéxicos para os sectores básicos:
lácteo, pesca, forestal. Malia que son sectores que aguantan a crise
e sobre os que debería construirse un futuro competitivo. Producimos
madeira, pero de peor calidade e menor prezo, desprezando as
transformacións de máis valor engadido e mantendo o 30% da
capacidade forestal sen aproveitamento.
As
dotacións para pesca son hoxe un terzo das que eran hai cinco anos.
Os resultados están á vista: caída constante dos
afiliados ó Réxime Especial do Mar, peores salarios, condicións de
vida máis precarias, expulsión dos nosos barcos dos caladoiros de
pesca. A acuicultura non existe para o goberno. Estaba moi presente
nos discursos cando estaban na oposición. Dende que gobernan non
fixeron nengunha actuación.
Fronte á sanidade universal concebida como servizo público vostedes introduciron a mercantilización do sistema, que só beneficia ós intermediarios empresariais, non ós profesionais nin ós doentes. Así, incrementan o canon ás empresas privadas mentras continuan recortando as axudas ás familias de enfermos mentais, alzheimer, enfermidades de transmisión sexual ou a atención ós drogodependentes.
De novo recortan en vacinas, con consecuencias
constatables na saúde, con aumentos nas patoloxias, ata nun 80% na
varicela, por exemplo. Pero o hospital de Vigo privatizado aumenta o
canon percibido en 23 m de euros e apartir do 2016 chegará a 68 m€
anuais.
Os 15 centros de saúde, tantas veces prometidos polo
Presidente, reducense a tres en construcción e grazas ó
financiamento comunitario. A supresión de médicos é continua, con
xubilacións forzosas e reducción de plantillas.
No ensino, fronte ás elevadas taxas de desemprego
xuvenil e á emigración masiva da xuventude, resucitan unha
Formación Profesional Básica sen medios económicos e que xa
fracasou en España. Publicitan unha modalidade de FP Dual, limitada
a 216 estudantes dun total de 53000, menos do 0´5%.
Na
atención ás persoas con necesidades a insensibilidade da Xunta non
varía. Seguirán no limbo administrativo 18.000
dependentes, cos dereitos recoñecidos pero sen cobrar prestación
algunha, mentres volven a facer avaliacións para rebaixar as axudas
de forma sistemática.
ALTERNATIVA
As nosas emendas propoñen mobilizar 580 m€, o oito
por cento do gasto non financieiro, deles 364 m€ de novos ingresos,
actuando selectivamente sobre os impostos autonómicos pero
reclamando tamén un maior compromiso nas transferencias do Estado,
inexplicablemente reducidas nun 60%. E rebaixando o gasto
improductivo da Xunta, onde hai marxe notable.
Cremos que o orzamento ten que ter duas directrices
básicas: o emprego e a loita contra da pobreza. E xunto a elas, o
reforzo da Sanidade e do Ensino. Porque so a
combinación de políticas de crecemento e de reforzo do Estado de
Benestar poden afrontar a crise.
Temos unha
perda de 150000 activos e cen mil afiliados menos á Seguridade
Social.
Con 120000 parados sen cobertura, con 90000 familias
onde todolos membros estan en paro, con 30000 fogares sen ingresos.
Un de cada seis galegos está en risco de pobreza.
Nunca existiu esta situación.
No hay comentarios:
Publicar un comentario